2015 was een mooi bierjaar, maar de redactionele vlag ging niet altijd uit. Regelmatig ergerden we ons aan klein en groot leed in de (Nederlandse) biercultuur. Deze 7 trends zien we volgend jaar liever niet terug.

1) Het totale gebrek aan Russian Imperial Stouts in de supermarkt

IPA’s, saisons, sessions ale’s: de grootgrutters hebben afgelopen jaar het bierschap flink verrijkt. Een prima uitbreiding op de eeuwige dubbels en tripels. Maar een genre wordt stelselmatig genegeerd: de zware stout. Bij deze dus een appèl richting de Albert Heijnen en Jumbo’s van deze wereld: breng een paar mooie zware Russen in de supermarkt!

En voordat craft beer geeks meteen in een hoekje gaan huilen dat dat ten koste gaat van de kwaliteit: het afgelopen jaar bleek dat ook niet het geval. Natuurlijk moet een brouwer wel capabel genoeg zijn om supermarkten een constante hoeveelheid en kwaliteit te leveren. Dus, wie van de grotere kleintjes of kleinere grootjes gaat in 2016 opstaan en een kwalitatief goede RIS in de supermarkt zetten tegen een aantrekkelijke prijs? Mag de barley wine meteen ook een plekje krijgen.

2) Pretentieuze bierverkiezingen

Iedere week kun je als brouwer wel ergens een prijs winnen op de zoveelste bierverkiezing. En bij al die wedstrijden word je tot ‘het beste’ of ‘het lekkerste’ uitgeroepen. En al die wedstrijden noemen zichzelf ’toonaangevend’. Steeds is het resultaat een schier willekeurige lijst van nieuwe, maar vooral ook al heel lang bestaande brouwsels.

De marketingafdelingen wrijven er vast van in zijn handjes. Maar consumenten hebben er uiteindelijk helemaal niets aan, want de uitslagen spreken elkaar tegen of zijn slechts de mening van een of enkele individuen. Bovendien: steevast lijkt de jury te bestaan uit een oude garde mannen met baarden. Enneh.. Heineken Light in een “toonaangevende ranglijst”, anyone?!?!?

3) Pretentieuze bierkenners en -clubs

Je kent ze wel: die oudemannenclubjes met zogenoemde zelfbenoemde ‘connaisseurs’ of ‘zythologen’. Hoog van de toren blazend pretenderen zij de “Nederlandse biercultuur” te verrijken met hun zogenaamde uitmuntende expertise, opgebouwd door ‘jarenlange ervaring’ en het proeven van ’tienduizenden brouwsels’. Ondertussen is het vooral het eigen ego dat in de vitrinekast pronkt.

Met verenigingen voor bierliefhebbers is natuurlijk helemaal niets mis. En ook met serieuze nosings en tastings is niets mis. En met het promoten van biercultuur al helemaal niet. Maar met pretentieus gedoe wel. Dat is namelijk precies wat veel bierliefhebbers zo tegen de borst stuit van de wijnwereld. Een klein beetje nuchterheid en bescheidenheid zou in 2016 geen overbodige zijn. Immers: the higher you climb, the harder you fall.

4) Barrel aging zonder echte kennis

Dit jaar schreven we er een uitgebreide column over, en eigenlijk hopen we dat deze kinderziekte volgend jaar helemaal verdwenen is: het houtrijpen van bieren omdat het kan. Met barrel aging is niets mis, maar dan moet de brouwer zich wel serieus hebben verdiept in het vak. Een houten vat is een zeer complex, levend product, net als bier zelf. Het houtrijpen is een zo mogelijk nog ingewikkelder proces dat veel kennis er ervaring vereist. Meeliften op de BA-hype terwijl de consument de hoofdprijs betaalt, dat zien we in 2016 liever van de aardbodem verdwijnen.

5) Seksistische marketing

Het staat nog scherp op ons netvlies: de marketingcampagne LoveBeer. Dit propagandagedrocht van Brouwers van Nederland richtte zich specifiek op vrouwen. Op zich is met marketing gericht op een bepaalde sekse niets mis, maar deze campagne overspeelde zijn hand. Alleen al door die koddige foto, waarin een dame op een nogal onbeholpen wijze wordt gepresenteerd met een dot schuim op de neus. Alsof ze niet weet hoe ze bier moet drinken en dus haar complete fok maar in het glas duwde. Vervolgens was daar het geleuter over ‘sociale conventies’, waarin vrouwen bijna een bierminderwaardigheidscomplex werd aangepraat door hen te laten geloven dat er überhaupt zoiets bestaat.

Allemaal bullshit. Mannen drinken bier. Vrouwen drinken bier. Daar zit geen wezenlijk verschil tussen. Bier heeft geen geslacht, en het drinken van bier ook niet. Het apart benaderen van seksegescheiden doelgroepen is juist ouderwets, seksistisch en enorm rolbevestigend.

6) Slecht georganiseerde bierfestivals

Speciaalbier is enorm populair, en dus werden de vele bierfestivals overspoeld met bezoekers. Daar was niet iedere organisatie op voorbereid. Een dieptepunt beleefden we op het Nederlands Speciaal Bierfestival in Den Bosch. Lange rijen voor de kassa’s, brouwers die ver voor sluitingstijd ‘nee’ moesten verkopen en een nijpend tekort aan sanitaire voorzieningen. Gelukkig zag de organisatie dit zelf ook in en maakte haar welgemeende excuses na afloop. Hopelijk hebben organisaties hun lesje geleerd en zijn ze op grotere mensenmassa’s voorbereid.

7) Overdreven marketing

Natuurlijk, iedere fabrikant staat het vrij zijn producten zo goed mogelijk te slijten bij het publiek. Maar wanneer marketing resulteert in oneerlijke prijzen voor zeer matige producten, dan gaat een fabrikant te ver.

Hertog Jan ging dit jaar te ver. Veel te ver. Hun HJA15/1 was geen dramatisch slecht bier, maar de enorm opgeblazen marketing schiep onrealistisch hoge verwachtingen. En dat kan niet anders dan als een boemerang terugkomen.

Bovendien had het bier een dito belachelijk prijskaartje dat in geen enkele verhouding meer stond tot de intrinsieke kwaliteit van het product. Dat willen we in 2016 niet meer. Een eenmalig brouwsel is natuurlijk prima, maar vraag daar een eerlijke prijs voor. En een wellicht iets bescheidener marketingtoontje zou niet misstaan.

Heb jij zelf een trend die je liever ziet verdwijnen? Laat het ons weten via Facebook of via de commentaarbox!

Comments

comments