Subtiliteit. Het is een beetje een vreemd woord in een tijd waarin de Imperial Stouts op houten vaten rijpen voor nog meer smaken in je glas en brouwers massaal containers vol Amerikaanse hop tot drie keer toe door hun IPA’s trekken voor nog meer grapefruit in je bek. Toch gooit de relatief jonge Tilburgse brouwerij het over die boeg, met hun gloednieuwe IPA ADHD.

Of nouja, IPA. Volgens de brouwer zelf is het een voorzichtige, wat meer teruggetrokken variant op het genre. Want een grapefruitsmoeltje of bitter ananasbekkie haal je tegenwoordig overal, zo redeneren de Tilburgers. Tijd voor wat – daar is’ie dan eindelijk – subtiliteit, want daarmee kun je je nog onderscheiden op de volle IPA-markt.

Etiket: moet beter

Voor ik over de geur en smaak ga uitwijden wil ik toch even wat kwijt over het etiket. Nu moet je een boek nooit beoordelen op zijn kaft en geldt die wijsheid voor bieren net zo. Maar hier heb ik sterk het gevoel dat zowel de etiketten als de website van Sint Juttemis wel een restyling kunnen gebruiken (lees: nodig hebben). Het oogt allemaal wat amateuristisch en oubollig. Zonde, zeker als mensen om die reden het bier zouden laten staan. Want dat is niet nodig, blijkt.

Mooi oranje

Mooier dan het etiket is absoluut het bier zelf. Je glas vult zich bij het uitschenken met een (gelukkig) wat troebele, fraaie oranje vloeistof. Het neigt iets naar amber, een mooi oranje domineert. Daar bovenop ligt een mooi wit schuimkraagje met fijne belletjes. Niet teveel, niet te weinig.

Aroma: delicaat en fruitig

Het subtiele karakter begint al bij de neus. Verwacht geen ananas- of grapefruitbom, maar een rond aroma van voornamelijk perzik, galiameloen, wat gras. Het is allemaal redelijk – komt-ie weer – subtiel en neigt zelfs iets naar een Belgische blonde. Mijn advies: laat ‘em even staan nadat je hebt uitgeschonken, dan komen de fruitaroma’s nog wat beter tot zijn recht.

Smaak: subtiele meloen

De smaak volgt eigenlijk bovenstaande trend. Ook hier domineert bij de start het zachtere, subtiele fruit. Meloen, peer, mandarijn, perzik: het zit er allemaal in. Na een paar seconde gaat die zoetheid over in een toch behoorlijk bittertje die nog wel even in je mond blijft hangen. In tegenstelling tot gespierdere IPA’s is het hier niet alleen grapefruit, maar vooral de wat zachtere fruitbitters van bijvoorbeeld bittere mandarijn en weer de meloen die goed blijven hangen. Alle smaken zijn erg delicaat, dit bier moet je in een proeverij dan ook absoluut als eerste nemen.

Conclusie

St. Juttemis maakt het zichzelf niet makkelijk, het heeft hier niet voor de veilige weg gekozen. Moet jouw IPA gespierd en vol grapefruit en tropisch fruit zijn, dan kan dit bier je waarschijnlijk te weinig boeien en vind je het waarschijnlijk wat vlak. Staat die typische bitterheid van een IPA je juist niet aan, dan kan het kwartje twee kanten op vallen: je leert het juist waarderen door deze subtiele ‘instapper’ of je vindt het toch allemaal net wat té.

Blijft over een doelgroep van ‘open minded’ liefhebbers met schijt aan trends en hokjes en die het kunnen waarderen om wat het is: een niet al te pretentieus bier dat in zijn zachte fruitsmaken een behoorlijke diepgang kent. Prima voor een ‘niets aan de hand’-momentje op een terrasje in de lente- of zomerzon, voor als het eens niet zo extreem hoeft, of om dat nieuwsgierige neefje eens te introduceren in de wondere wereld van de IPA’s. Mijn tip tenslotte aan de brouwerij: doe alsjeblieft wat aan je grafische huisstijl, dit bier verdient beter.

Brouwerij: St. Juttemis
Soort: IPA
Alcoholpercentage: 6,4%
Ingrediënten: Water, mout, hop, gist

Comments

comments