Recensie: Anchor IPA
De opmars van de IPA zal geen enkele bierliefhebber ontgaan zijn. Ook bij het grote publiek lijkt de gehopte stijl steeds meer in trek. Dat is misschien gruwelen voor sommige hardcore beer geeks, maar het heeft in ieder geval één groot voordeel: de bittere jongens worden steeds beter verkrijgbaar. Niet langer hoef je voor je dosis hop naar speciaalzaken: steeds vaker staan ze gewoon in de supermarkt. Zoals deze Anchor IPA.
Deze IPA is op het moment van schrijven een relatief nieuwe aanwinst van de Amerikaanse brouwerij Anchor Brewery. Het bier werd in 2014 op de markt gezet. Enigszins een opmerkelijke zet: sinds 1979 heeft de brouwerij namelijk al een andere IPA in het assortiment: Anchor Liberty Ale, een relatief mild gehopte IPA die vooral draait om de Cascade-hop. Waarschijnlijk vond de brouwer dat deze oudgediende geen aansluiting meer vond bij de moderne hopkanonnen waar tegenwoordig veel vraag naar is.
Herkenbaar
De flesjes van Anchor herken je uit duizenden. Allereerst wijkt de iets bolle vorm af van wat we gewend zijn. Daarnaast zijn de etiketten allemaal vormgegeven volgens een uniforme stijl. De klassieke stijl moet je maar net liggen; hip en modern is de vormgeving niet bepaald, maar verzorgd is het absoluut. Ook deze IPA ziet er met zijn handgetekende olifant – een symbolische verwijzing naar de Californische goudkoorts van de 19 eeuw – absoluut netjes uit. ‘Seeing the elephant’ was een uitdrukking uit die tijd die verwijst naar het koortsig najagen van geluk.
Anchor IPA heeft een alcoholpercentage van 6,5 procent, niets ongebruikelijks voor een IPA. Wel is het een stuk zwaarder dan de oer-IPA’s van zo’n 150 jaar terug, maar een kniesoor die daar op let. Het bier is gebrouwen met drie moutsoorten: pale, cara en munich. Voor de bittere en fruitige smaken zijn Cascade, Bravo en Apollo-hop gebruikt. Tijdens het drooghoppen een mengeling van Cascade, Apollo, Citra, Nelson Sauvin en Haas Experimental no. 431
De mouten geven het bier een oranjerode kleur zoals je wel vaker ziet bij dit genre. Het schuim is iets gelig en blijft even staan.
Geur en smaak
De geur is fruitig, fris en kakelvers. Je ontwaart eerst wat sinaasappel, iets limoen. Daarna fris gras en karamel. Prima aroma’s, al had de volumeknop hier iets verder open gemogen. Het aroma zet je in ieder geval aardig op het verkeerde been. De smaak is zeker niet fruitig. De aanzet is iets roasty en moutig met een klein zoetje. Daarna vloeit de smaak heel snel flink bitter uit. Je voelt de hars bijna plakken tegen je verhemelte. Achter de dominante harssmaken proef je een beetje dennen. De droge, prikkelende bitterheid proef je tot ver achterin je tong.
Het tropische fruit dat je nog in de geur ontwaart is in de smaak totaal onherkenbaar. De finish is bitter en lang. Wie een fruitige, tropische westcoast-IPA verwachtte, komt bedrogen uit. Anchor IPA neigt veel meer naar een klassieke, Engelse stijl IPA. In het bittere geweld zitten veel subtiele smaken verborgen. Het bier is niet enorm complex, maar eenzijdig is het absoluut niet. Het verschil tussen de initiële zoete smaak en de wat vettige, intens bittere harssmaken naderhand is groot en geeft bijna een soort kick. Een beetje alsof je wordt afgeschoten in een achtbaan. Opvallend is het romige mondgevoel van deze IPA, een eigenschap die je in dit genre niet vaak tegenkomt. Het geeft een heerlijk soort tegenwicht aan de bittere smaken.
Conclusie
Ben je op zoek naar iets avontuurlijks, of in de markt voor een fruitige westcoast-IPA vol vers tropisch fruit? Blijf dan bij deze jongen vandaan. Wie echter een tijdloze, ietwat klassieke harsige hopbom wel kan waarderen, vindt in deze Anchor een zeer prettige, goed verkrijgbare en zeer degelijk uitgevoerde IPA.
Volg Raymond op Untappd:
Anchor IPA
Pros
- Complexe, bittere hopsmaken
- Goed uitgevoerde IPA
- Heerlijk romig
- Lange finish
Cons
- Verdient geen originaliteitsprijs
- Geen IPA voor liefhebbers van westcoast-style IPA
- Mag nog wat steviger aroma hebben
