Zoals je weet zijn Amerikanen prettig gestoord. Het land van de onbegrensde mogelijkheden lijkt ook op culinair gebied nauwelijks aan regeltjes gebonden. Wat bier betreft levert dat vaak gedurfde combinaties op, en smaken die over het algemeen wat extremer zijn dan het op dat gebied wat conservatievere Europa.

Beste van beide werelden

Neem nu de Black IPA, een relatief nieuw genre. Met neemt het licht gebrande, moutige karakter van een donker bier en combineert dat met fruitige IPA-hopsoorten en technieken als dry hopping. Het resultaat is iets wat – mits vakkundig gebrouwen en goed in balans – beste van beide werelden combineert. Het gevaar van een dergelijke smaakbom is een bier dat teveel tegelijk wilt, maar nergens in uitblinkt. Hoe dan ook: liefhebbers van wat extremere smaken lusten er doorgaans wel pap van.
Ook in Nederland is de Black IPA inmiddels geland bij diverse microbrouwerijen. Amsterdams trots ’t IJ heeft met Flamingo een schoolvoorbeeld van het genre in het assortiment, weliswaar gebrouwen in beperkte oplage.

Verzorgd etiket

Eigenlijk geldt het voor alle bieren van ’t IJ, maar ook hier moet weer even gezegd worden dat het etiket bijzonder verzorgd oogt. Het bekende ruitvormige etiket toont deze keer een inkttekening van – jawel – een roze flamingo, mooi contrasterend tegenover het zwarte achtergrond.

Het bier zelf oogt net niet zwart, eerder een zeer diep donkerbruin. Het schuim is wat gelig. Het totaalplaatje neigt wat naar een stout, maar het oogt allemaal net iets lichtvoetiger.

Geur: complex

Het meest complexe element aan dit bier is niet zozeer de smaak, maar de geur. Geroosterd mout, donkere chocolade, koffie en vooral vers, fris citrusfruit en ananas voeren de boventoon. Daardoorheen ruik je wat muffige vlagen van natte aarde en nat wasgoed (!) en zweempjes van bitter hars. Iedereen die wel eens het Griekse retsina drinkt, witte wijn op smaak gebracht met hars, zal begrijpen wat ik bedoel. De algehele indruk is echter erg fris, een duidelijk teken van kwalitatief goede aromahop.

In de smaak komt de combinatie van geroosterd mout en fruit terug. Koffie en grapefruit gaan vanaf het begin hand in hand en blijven de dominate smaken, tot ver in de finale. De chocolade is ergens ver op de achtergrond nog wel aanwezig, maar verwacht geen stout-achtige chocobeleving. Het bier heeft een redelijk vol mondgevoel, zonder echter zijn frisheid te verliezen. Dat laatste is ook te danken aan de redelijke hoeveelheid koolzuur.

Conclusie

Flamingo is een niet niet al te complexe Dark IPA, de diepte zit vooral in het aroma. Toch is dat hier nauwelijks een probleem, de smaakbalans tussen het geroosterd mout en het fruit is gewoon erg fijn en zorgt voor een lekker doordrinkbaar, fris voorbeeld van een prima gebrouwen Dark IPA.

Comments

comments