Voor mij was 2014 het jaar van de extremere bieren. Van de bekende dubbels en tripels ging ik steeds vaker richting een quad, barley wine, IPA of dikke stout. Niet zo gek dus, dat eigenlijk alle bieren op deze lijst in een van die categorieën past.

Houtgerijpte bieren hadden dit jaar mijn warme interesse, zeker vanwege mijn grote voorliefde voor whisky. Twee barrel-aged Russian imperial stouts hebben het dan ook tot deze eindlijst geschopt. Helaas moest ik ook vaak constateren dat de houtrijping de prijs ver omhoogdreef, zonder dat het de smaak enorm ten goede kwam. De smaak van het vat is soms een beetje een ‘afterthought’, lomp bovenop het originele palet geplaatst.

Dat is waarschijnlijk de prijs die je betaalt voor de populariteit van BA-bieren. Naar mijn idee gooien brouwers net iets te vaak mindless een al prima bier in een vat, gewoon omdat het kan en niet gehinderd door enige kennis over de variant van de drank die erin zat en de uiteindelijke uitwerking daarvan op het origineel. Enigszins begrijpelijk is het ook weer wel: experimenteren is onvermijdelijk en uiteindelijk zul je ook weer van je waar af moeten. Daarbij is het vaak niet eenvoudig om aan gebruikte vaten en moet je het toch maar gewoon doen met wat je te pakken kunt krijgen.

Anyhow, genoeg gezeur. Hier mijn top-5, in willekeurige volgorde:

1. Struise Pannepot (2013)

   Jep, ik geef het toe: pas in 2014 heb ik deze mooie quad uit het zuiden van België ontdekt. De smaak verdient een originaliteitsprijs, het is nauwelijks vergelijkbaar met een bier uit welk genre dan ook. De kruiden zijn daar het meest debet aan, de Pannepot heeft heerlijke tonen van koekkruiken, kaneel, vanille, koffie, gedroogd donker fruit, rozijnen. Het combineert eigenlijk het beste van een quad met enkele eigenschappen van een imperial stout, maar dan zonder die typische gebrande, rokerige smaak. Uniek, een genre op zichzelf.

2. La Trappe Quadrupel 2012 (fust-gerijpt)

   Maak je geen illusie: de Quadrupel van de paters uit Tilburg staat al jaren op mijn netvlies (en smaakpapillen). Maar deze variant smaakte dusdanig anders dat ik het alsnog een erevermelding geef. Het Tilburgse Cafe Hoegaarden had deze enkele weken van de tap. Het was de klassieke Quadrupel, maar dan uit een fust dat twee jaar op zijn kop in de kelders van de kroeg heeft gerijpt. Het resultaat? Een Quadrupel die perfectie benadert. Neem de al heel behoorlijke normale uitvoering in gedachte, maar stel je daar de zoetere, dikkere en rijpere versie van voor. Tel daar de smaak van heerlijke zoete dadels en vijgen bij op en je komt ongeveer in de buurt. Onvervalste trappistenporno.

3. Hopping Frog DORIS The Destroyer (Bourbon Barrel Aged)

   Soms kom je een bier tegen dat niet zozeer allerlei verrassende geuren en smaken presenteert, maar gewoon perfect is uitgevoerd. Hopping Frog lijkt met deze DORIS de perfectie binnen het imperial stout-genre te benaderen. Neem precies de juiste hoeveelheden koffie, pure en melkchocolade, vanille en koolzuur en nog doe je niet helemaal recht aan dit pareltje. Een bier dat – hoe een zure constatering ook – een hoop andere overbodig maakt.

4. Goose Island Bourbon County Brand Stout (2013)

   De beste imperial stout-reeks ter wereld? Dat durf ik niet te beweren, maar de hype is er wel naar: ieder jaar staan Amerikanen urenlang in de rij om de nieuwe uitvoering te pakken te krijgen. Ik snap nu enigszins waarom. De geur smaak is enorm complex en het mondgevoel is extreem dik stroperig. Smaken van zoete spekjes, melkchocolade, veel kokos, karamel (hopjesvla), whisky en natuurlijk gebrand mout komen in gelijke delen op je afgevuurd.

5. Troubadour Magma

   Niet het meest spectaculaire en ‘geeky’ bier van de brouwerij, die eer gaat naar Westkust. Maar deze vind ik eigenlijk beter. Magma biedt het beste van een tripel en combineert die zoetere smaken met het tropische fruit en bittere van een IPA. Die combinatie blijkt hier briljant te werken. Ik ben nog geen ander bier tegengekomen waarbij het tropische fruit zo enthousiast over de rand van het glas komt borrelen. Mango, ananas, guave, maar ook steenvruchten als perziken en abrikozen spelen kiekeboe. Daarbij is het mondgevoel heerlijk romig en dik en zorgt de bittere afdronk voor een mooi tegenwicht tegen de zoetere tripel-aroma’s.

Volg Raymond op Untappd:

Comments

comments