Verslag: Borefts Bierfestival 2013
Gastredactrice Lot van Beek was namens BierNetwerk op het Borefts bierfestival in Bodegraven.
Op 27 en 28 september vond alweer het 5e Borefts bierfestival van Brouwerij De Molen plaats. Omdat ik er nog nooit was geweest, leek het me de uitgelezen kans om één van mijn favoriete brouwerijen een keer te bezoeken. Op vrijdag ging ik samen met mijn vader -bij wijze van kado voor zijn 60e verjaardag, gefeliciteerd nog pa!, vriendin Karlijn en haar vader op weg van Rotterdam naar Bodegraven. Vantevoren had ik al wat mentale aantekeningen van ‘die moet ik proeven!’-biertjes gemaakt.
Bij de ingang kregen we voor 20 euro het mooie festivalglas, een flesje water, een programmaboekje en 7 munten. Extra munten waren verkrijgbaar voor 1,50 per stuk, een hele mooie prijs. Ik heb nogal eens de neiging om ‘verkeerd’ te beginnen op zo’n festival, maar de angst dat voor je neus de laatste druppel aan een ander wordt getapt is soms toch groot. Eigenwijs als ik ben begon ik dus meteen donker en sterk: De Molen Hel & Verdoemenis Wild Turkey Eisbock (18,5%). Hel & Verdoemenis is een persoonlijke favoriet, dus elke kans die ik krijg om een nieuwe variant te proeven grijp ik met twee handen aan. Die donker van kleur, en een intense maar subtiele smaak van oa bourbon, koffie, chocolade, laurier en -ondanks het hoge percentage- een niet te sterke alcoholsmaak. Hij haalt het nog niet bij mijn favoriete H&V (de 666), maar scoort wat mij betreft hoog! Erg lekker, een aanrader.
Daarna liepen we naar binnen, waar het door de hoge concentratie mannelijke bezoekers al heerlijk naar ‘vent’ rook.
Binnen aangekomen zag ik een andere van mijn favoriete brouwerijen: Emelisse. Daar dus meteen maar even langsgelopen. Ik bestelde een (white label) Barley Wine 2012 Buffalo Trace Barrel Aged (12%) en kreeg een vol glas mooi amberkleurig bier met een flinke schuimkop. Ik werd er dolenthousiast van en heb daardoor niet echt goed opgeschreven wat ik er nou van vond, behalve ‘Jaaaaa! Lekker! Kopen die handel!’ en iets over het schuim, dat boterzacht en vet en romig was. Héérlijk, alsof je een dessert aan het eten was. Een nieuwe favoriet voor mij. Van wat ik me herinner: Laag in koolzuur, licht kruidig, zacht fruitig zonder zuur te zijn, caramel, bourbon. Heel rijk van smaak, en lekker plakkerig 😉 Doorgaans drink ik op bierfestivals geen dubbele biertjes, maar deze heb ik later op de dag nog een keer gehaald.
De volgende kwam ook van Emelisse: de white label Bowmore IRS BA (11%). Rokerig, turfachtig, somber. Een goeie voor de herfst. Ik ken betere bieren uit de white label serie.
Nummer 5: Black (17,5%) van Mikkeler. Helaas weinig bij opgeschreven: ‘Lekker donker, zoet zurig maar zacht. Lekker. Bittere afdronk.
Daarna was het tijd voor een bezoekje aan de Struise brouwers. Het enige wat ik ooit van ze had gedronken was de Tsjeeses reserva vintage 2011 BBA, en die was me goed bevallen. Ik koos nu voor de Cuvee Delphine, genoemd naar de vermaarde buitenechtelijke dochter van de Belgische koning. Ik proefde cacao, een zachte salmiak-achtige ondertoon, vanille en in mindere mate de ‘black cherries’ uit de beschrijving.
Bommen & Granaten Giovanni (Barley wine) (15,2%) van de Molen, nummer 9. Stroperig, rozijnen, aan de zoete kant, laag in koolzuur. Deed me een beetje denken aan de barleywine die ik bij Toccalmatto dronk, vanwege de calvados-achtige smaak.Om 21:00 ging er bij De Molen een vat Naga Jolokia (10,2%) op de tap. De Naga Jolokia is een peper die in 2007 door het Guinness Book of World Records werd uitgeroepen tot heetste peper ter wereld. Het Naga Jolokia bier was een variatie op Hot & Spicy III, dat met Mme. Jeanette pepers uit Suriname werd gebrouwen. Hiervan had ik een slokje geproefd, maar die vond ik qua pittigheid ‘mwah’. De Naga Jolokia was echter een stuk pittiger, en voor iemand die graag pittig eet was dit dus een hele lekkere afsluiter. Als de dood dat het enige vat snel op zou zijn, sprintten Karlijn en ik naar de tap van De Molen nadat we van een geheime connectie intern een sms kregen met ‘Naga Jolokia! GO GO GO!’. En we waren op tijd! Omdat dit dus al biertje nummer 10 was, heb ik er niet meer heel erg kritisch over nagedacht en kan ik me vooral herinneren dat ik hem erg lekker vond, de peper lekker pittig maar niet te overheersend.
