Vraag een speciaalbierliefhebber naar zijn favoriete bierland en je hebt weinig kans dat je het antwoord ‘Duitsland’ terugkrijgt. Niet zo vreemd ook: het land staat vooral bekend om zijn conservatisme als het om bierbrouwen ging: vooral veel pils, alt en hier en daar een weizen. Een van de oorzaken is, naast misschien het degelijke maar weinig experimentele volkskarakter, het uit de 16e eeuw stammende ‘Reinheitsgebot‘. Door die verordering was een brouwer tot aan 1984 beperkt tot de basisingrediënten: water, gemout graan, hop en gist. Extra suikers, kruiden of andere smaakmakers zijn uit den boze. Dat is op zich een mooi streven en het weert een hoop troep van het drankschap, maar echt heel veel spannende soorten heeft het de Duitse biergeschedenis niet gebracht. Het nodigde ook niet uit tot experimenteren. In 1984 werd de wetgeving afgeschaft, maar nog altijd schrijft de ‘Biersteuergesetz’ voor wat allemaal bier mag heten en wat niet. De grote jongens als AB Inbev en Radeberger zal het worst wezen: zij richten zich op goedkope massaproductie.

Oudste brouwerij ter wereld?

Toch zijn er naast enkele hele grote jongens wel degelijk Duitse bierbrouwers met het hart op de juiste plek. Bierbrouwers die ondanks de beperkingen van het Gebot wel degelijk weten hoe je een smakelijk bier in elkaar draait, ook al is de stijl misschien een overbekende. Neem nu de Beierse staatbrouwerij Weihenstephaner, dat bovendien claimt de oudste brouwerij ter wereld te zijn. Het is niet voor niets dat deze jongens en meisjes al de nodige prijzen in de wacht wisten te slepen. Wat ze doen is niet super vernieuwend of baanbrekend, maar met de uitvoering zit het vaak wel snor. Zo is hun ‘gewone’ Hefeweisen is een schoolvoorbeeld binnen het genre en ook hun Korbinian, een dubbelbock, doet het goed op de diverse bierreviewsites. Op Ratebeer tikken meerdere van hun bieren de 99 punten aan, een knappe prestatie.

Weizenbock: een opgepompte weizen

Terug naar het bier van deze recensie, de Weihenstephaner Vitus, een bier waar je in Nederland relatief gemakkelijk kunt krijgen, bijvoorbeeld in een niet nader te noemen grote supermarktketen. Het bier is een zogeheten Weizenbock, een genre dat je nog het beste kunt omschrijven als een opgepompte versie van een normale hefeweizen. De kleur van het bier is goudgeel en iets troebel. Het parelwitte schuim laat mooi lang zijn kop zien.

Aroma en smaak

In het aroma van Weihenstephaner Vitus vind je voornamelijk abrikozen – en voor het genre niet verrassend – bananen. Een laag dieper ontwaar je kruidige geuren van voornamelijk steranijs en een zoetige zweem van kauwgomballen. Dat laatste komt op conto van de ‘hefe’, de typische Duitse gist. Al met al ruikt het bier fruitig en zoetig, net wat sterker dan bij een normale hefeweizen.

Dan zijn de smaakpapillen aan de beurt. Direct na de slok proef je tonen van bananenbrood en rauw zoet deeg. Vlak daarna ontwaar je lichte citrustonen en laat de alcohol even zijn gezicht zien. Deze weizenbock heeft een alcoholpercentage van 7,7 procent, en die extra procenten ten opzichte van een normale weizen proef je: de zoetige alcoholkick is gewoon net even wat meer aanwezig. Ten slotte neemt de gist het smakenfestijn over en eindigt het bier in een bitterzoete finale en proef je in de verte iets van hop. Ergens ver op de achtergrond zeurt een pietertig peuterig zuurtje, niets onaangenaams en ook niets om je zorgen over te maken. De algemene indruk is vol en zoetig, je zou het bier zelfs kunnen omschrijven als een ‘dessertwijn’-variant van de normale weizen.

Mondgevoel steelt de show

Het mondgevoel is waar het bier echt uitblinkt. Deze Duitser is romig, zijdezacht maar heeft toch genoeg koolzuur voor een frisse indruk. De balans is hierin nagenoeg perfect en lift de toch wat typische smaken naar een hoger plan.

Conclusie

Weihenstephaner Vitus is geen bier dat weizenhaters zal doen bekeren, net zo min zal het hopheads kunnen pleasen: er is nauwelijks een spoor van bitterheid te bekennen. Voor iedereen die een goede weizen wel kan waarderen (zelf ben ik niet per se fan van dit genre, overigens) is de Vitus bijna een soort tarweporno: dit is Duits witbier met de volumeknop vol open. De uitvoering is vooral wat mondgevoel betreft bijna perfect en de smaken zijn hoewel niet verrassend goed in balans. De Vitus is een erg knap gebrouwen bier waar de liefhebbers van zullen smullen.

Brouwerij: Weihenstephaner
Soort: Weizenbock
Alcoholpercentage: 7,7
Ingrediënten: Water, mout, hop, gist

Volg Raymond op Untappd:

Comments

comments