Een stout uit België? Een wenkbrauwfronser: deze stijl is natuurlijk typisch Engels, waar ze wel raad weten met het pikzwarte bier. En dan geen waterig brouwsel in de geest van Guinness, maar we hebben hier te maken met een zogeheten Russian Imperial Stout. Dat is de opgepompte, verzwaarde variant op het genre, bedoeld om de barre oversteek per schip naar Rusland te overleven.

De brouwerij/brasserie Ellezelloise, eigendom van brasserie des Legendes doet een dappere poging het genre eer aan te doen, met een bier dat na afloop

tien dagen op Duitse eikenvaten mag rijpen. Hun ‘Hercule Stout’ is vernoemd naar de bekende Belgische detective Hercule Poirrot, een karakter uit de boeken van Agatha Christie.

Over de kleur van het bier kan ik kort zijn: dat is pikzwart. De vloeistof is totaal ongeschikt om ook maar enig licht door te laten. De schuimkraag is erg fraai, een mooie, iets vettige beige laag ligt als een deken op het helzwarte vocht.

Neus

Voor een bier met dergelijk gespierd aanzien heeft het een bescheiden neusje. De geuren zijn ingetogen, maar daardoor zeker niet minder complex en gelaagd. De eerste indruk is aards, een beetje muffige klei. Een beetje zoals de braakliggende aarde in het droogstaande zoutmeer in het Griekse eiland Kos ruikt (voor wie daar ooit geweest is). Vervolgens ruik je mokka, filterkoffieprut, een klein beetje rook. Daar doorheen komt het zwarte fruit: bessen, rozijnen.

Smaak

De smaak gaat verder in die geest. Koffie is de eerste indruk, daarna rook, wat hout en pure chocolade. Ergens onder die bitter-hartige laag ligt diep verstopt nog wat vanille en oude port, maar daar moet je goed naar zoeken. Die port is weer in lijn met het mondgevoel: dat is bijna stroperig, kleverig te noemen.

In de lang nazinderende afdronk komt de rook terug. Voor het eerst ook zoute drop, laurierblad, die bitter wegvloeien als een goede espresso.

Een behoorlijke smaakbom dus, en dat is beslist knap als je bedenkt dat de brouwerij geen additieven als kruiden of suiker toevoegt. Een stukje reinheidsgebod in een land dat daar vooral lak aan heeft.

Dit is niet alleen bier voor de tong, maar ook voor de ziel. Een mooi, sterk brouwsel voor de donkere maanden, om rustig aan te nippen onder het bedwelmende genot van al even donkere, melancholische doom, atmosferische post-rock of hypnotiserende spacy ambient. Iedereen die dit bij 30 graden op een terras bestelt met een swingende zomertrack op de achtergrond is in ieder geval knettergek en bovendien na een stuk of drie niet meer te feliciteren.

Volg Raymond Luijbregts op Google Plus

Wat vind jij? Als jij dit bier ook gedronken hebt laat dan een waardering achter door op de ster van jouw cijfer te klikken. Of post een eigen recensie door middel van een reactie.

Comments

comments